Fascia en het distorsie model

Het fasciale distorsie model is een anatomisch model, dat iedere musculo-skeletale blessure kan indelen naar (tot nog toe) één van de 6 distorsies van de fasciale structuren. Het model dat ontwikkeld is door Typaldos heeft enkele opvallende aandachtspunten die een zeer sterke rol innemen binnen het concept. Allereerst krijgt de non-verbale weergave van de pijn met handgebaren en lichaamsbeweging een belangrijke rol toebedeeld. Hierbij wordt een koppeling gemaakt met de in het concept gedefinieerde specifieke distorsies van de grondstructuur. Ook de pijnbeschrijving van de patiënt is van belang. Ondanks dat “pijn” een sterk subjectief karakter heeft, is er volgens Typaldos een grote overeenkomst te zien bij de beschrijving door de patiënten en de veronderstelde diagnose van de beschadiging. Zo zijn enkele beschrijvingen zoals trekkende, schietende, brandende pijn volgens dit model terug te voeren op specifieke distorsies van de fascia.

De opbouw van het concept bestaat, voor het stellen van de diagnose, uit: anamnese, pijnbeschrijving, pijn aanduiding (lichaamstaal), traumaverloop, bewegingsonderzoek en palpatie. Hieruit wordt een werkdiagnose gesteld waarnaar gehandeld wordt met specifieke technieken. Voorbeelden hiervan zijn een duimtechniek voor het richten of sluiten van een triggerband of het uitvoeren van een “folding” van het gewrichtkapsel door het onder tractie/compressie te behandelen. Direct na de behandeling moet er een duidelijke verbetering zijn in het symptoombeeld en/of bewegingsfunctie van het lichaam.

Laatste nieuws